Wonen zoals thuis

Vanaf 1 maart hebben Judith en haar man De Herbergier in Tiel overgenomen. Er zijn in totaal 45 Herbergiers in Nederland. De visie van alle Herbergiers is wonen zoals thuis.
Judith: “De 16 bewoners huren hier als het ware een appartement. We kijken waar individuele bewoners behoefte aan hebben. Uitslapen of juist vroeg opstaan, het mag allemaal. Ook met voeding houden we rekening met wat verschillende mensen lekker vinden. We proberen in te spelen op hoe ze het thuis gewend waren. Dat ze niet in een instelling komen en alleen maar limonadesiroop krijgen.”

Judith: De bewoners zaten te smullen. Ze gingen zelfs staan en klappen.

Eten als een trein

Jolita werkt sinds 3,5 jaar als kok bij de Herbergier Tiel. Ze stuurt het menu van de hele week aan en kookt de meeste dagen ook zelf voor de bewoners. Voor haar is wat je eet heel belangrijk. De kwaliteit, hoe het eruit ziet en hoe het smaakt.
Judith: “Jolita maakt van gewone groenten een feestje! Sommige mensen zijn slechte eters. Jolita kan het zo leuk presenteren en houdt rekening met de grote en kleine eters. We hebben altijd meerdere groenten op tafel staan en salades, zodat de mensen zelf kunnen kiezen.”
Jolita: “Ik help mensen ook bij het eten van nieuwe dingen, zoals zuurkooltaart in plaats van zuurkoolstamppot. Het is nooit te laat om iets te proberen.”
Judith: “Dat vinden ze fantastisch en ze eten als een trein.”

Iedere avond een verse maaltijd

Jolita: “In de Herbergier eten we iedere avond een verse maaltijd. Dat is het lekkerst en het gezondst! Straks kom ik in de keuken en dan ligt er verse vis van de visboer. We halen dat bij de viswinkel in het stadje hier. Vlees halen we ook hier in de buurt bij de slager. En brood bij de bakkerij.”
Judith: “Het persoonlijke contact vinden we erg fijn. De viswinkel fileert extra zorgvuldig, want we willen natuurlijk geen risico lopen dat er nog graatjes in zitten. De slager denkt ook mee. Biefstuk is voor een aantal oudere bewoners moeilijk te kauwen. Speciaal voor ons heeft hij biefstuk door de hakselaar gehaald, om zo verse, goed eetbare porties te maken waar nog steeds smaak aanzit. De bewoners zaten te smullen. Ze gingen zelfs staan en klappen.”

Samen met de bewoners inkopen doen

Jolita: “Als de winter voorbij is gaan we samen met de bewoners voor groente naar de markt. Daar halen we ook verse kaas. En fruit halen we straks bij boeren uit Wadenoijen, Maurik en Ophemert, zoals verse aardbeien, kersen, peren en appels. Het is lekkerder en de prijs is beter, omdat het niet van ver hoeft te komen.”
Judith: “Dat is natuurlijk fantastisch hier in de fruitstreek.”

Jolita: De mensen zijn iedere dag echt in afwachting van de maaltijd. Een kant-en-klaar maaltijd vinden ze echt niks.

Een gezellig moment in huis

Op de vraag hoe de bewoners zullen reageren als er een auto zou voorrijden met kant-en-klaar maaltijden beginnen beiden hard te lachen.
Judith: “Dan hebben we oorlog.”
Jolita: “De mensen zijn iedere dag echt in afwachting van de maaltijd. Een kant- en-klaar maaltijd vinden ze echt niks. De bewoners voelen zich door het eten thuis. Elke vrijdag bak ik verse appeltaart. Het ruikt dan lekker naar appeltjes en kaneel én ze weten dan dat het vrijdag is. De mensen helpen ook met appels schillen en het voorbereiden van de maaltijd. Sommigen lukt dit niet meer, maar iedereen kijkt uit naar een afwisselende en vers bereide maaltijd. Waarbij de meeste bewoners een lekker glaasje wijn drinken.”

Zoveel redenen om lokaal in te kopen

Naast het verse fruit, willen Jolita en Judith ook andere producten uit de omgeving op tafel krijgen.
Judith: “We hebben net de Herbergier overgenomen en voeren nu gesprekken met lokale bedrijven om te kijken wat we voor elkaar kunnen betekenen. Dat is leuk! We gaan binnenkort de buurt door fietsen en kijken of we afspraken kunnen maken.”
Volgens Jolita en Judith zijn er namelijk zoveel redenen te noemen om producten direct in de buurt te halen: “Lokale producten zijn verser en lekkerder, de prijs is goed, het is beter voor het milieu en het contact met de omgeving is fijn.”
Judith: “Ik zeg tegen lokale leveranciers: ‘Kom eens bij ons kijken.’ We laten graag zien wie we zijn en wat we doen. Voor welke mensen ze iedere week het eten komen brengen. Dat is waar ik naartoe wil. Zodat die lijntjes echt heel kort zijn om mét elkaar samen te werken.”

Auteur: Marianne Deiman